Burt Lancaster werd in 1913 in New York City geboren als de zoon van postbode James Henry Lancaster en Elizabeth Roberts. Al op jonge leeftijd was hij erg sportief en zo kwam hij dan ook in het circus terecht als acrobaat. Hij trouwde in 1935 met June Ernst. Hij scheidde van haar in 1946. Van 1946 tot 1969 was hij met Norma Anderson getrouwd en van 1991 tot aan zijn dood met Susan Martin. Lancaster had de reputatie een rokkenjager te zijn. Hij had affaires met onder andere Shelley Winters en Deborah Kerr. Hij was bevriend met collega Kirk Douglas, met wie hij in zeven films speelde. Lancaster stond bekend om zijn liberale opvattingen. Zo keerde hij zich openlijk tegen de heksenjacht op communisten in de jaren '50, steunde hij John F. Kennedy en Martin Luther King en in de jaren '80 was hij actief in de strijd tegen AIDS.

Carrière

Hij begon zijn carrière als acrobaat, werkend in een circus. Hij moest dit opgeven na een blessure. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij lid van het Amerikaanse leger. Daarna ging hij naar Broadway. Het stuk waar hij daar in speelde had geen succes, maar hij werd zelf wel ontdekt. In 1946 maakte hij zijn filmdebuut in The Killers met als tegenspeelster Ava Gardner. In 1953 kreeg hij zijn eerste Oscar-nominatie voor zijn rol in From Here to Eternity. De liefdesscène op het strand die hij in die film met Deborah Kerr speelde, wordt beschouwd als een van de meest romantische momenten uit de filmgeschiedenis. In 1960 won hij een Academy Award voor zijn rol in de film Elmer Gantry. In 1962 werd hij opnieuw genomineerd voor zijn rol in Birdman of Alcatraz. Hierna zocht hij meer uitdagende rollen. Hij vond deze in films van Europese regisseurs als Luchino Visconti (Il Gattopardo) en Bernardo Bertolucci (1900). In 1981 ontving Lancaster zijn laatste Oscar-nominatie voor zijn rol in de door Louis Malle geregisseerde film Atlantic City. Zijn laatste rol speelde hij in 1991 in de televisiefilm Seperate But Equal .

Volgens biografe Kate Buford was Lancaster in een concurrentiestrijd verwikkeld met Marlon Brando, die net als hij een aanhanger was van het method acting. Beiden waren grote sterren in Hollywood, maar de films waarin Brando speelde waren artistieker en gewaagder. Dit was volgens Buford een van de redenen waarom Lancaster in Europese films ging spelen. Lancaster wordt ook wel eens vergeleken met Dirk Bogarde, die net als hij op het hoogtepunt van zijn roem in Hollywood naar Europa vertrok om films te maken.

Overlijden

Vanaf de jaren '80 kampte Lancaster met gezondheidsproblemen. Deze werden voor een deel veroorzaakt doordat hij een groot deel van zijn leven gerookt had. Na een aantal beroertes overleed Lancaster op 20 oktober 1994 in Century City aan een hartaanval. Hij was 80 jaar oud. Hij werd gecremeerd en op zijn verzoek werd er geen herdenkings- of begrafenisdienst gehouden.