Christo (Javacheff) werd in 1935 in het Bulgaarse Gabrovo geboren. Tussen 1953 en 1956 studeerde hij schilderkunst, beeldhouwen en podiumbouw aan de academie voor schone kunsten te Sofia. In 1956 verbleef hij korte tijd in Praag (Tsjechië) en in 1957 was hij gedurende een jaar leerling van Fritz Wotruba aan de academie voor schone kunsten te Wenen.
In 1958 vestigde Christo zich te Parijs, waar hij tijdelijk samenwerkte met de Nieuwe Realisten en begon met het inpakken van objecten. Zijn assemblages van olievaten werden voor het eerst in 1961 tentoongesteld in Keulen. In 1963 stelde hij tentoon in de Galerie Schmela te Düsseldorf en in 1964 verhuisde hij definitief naar New York waar hij zijn allereerste « Store Fronts » maakte. In 1966 stelde hij die tentoon in het Van Abbemuseum in het Nederlandse Eindhoven en in de Leo Castelli Gallery te New York.
Het inpakken van gebouwen of bouwwerken begon in 1968 toen hij de Berner Kunsthalle inpakte. Hij werd een gegeerd artiest voor de befaamde Dokumenta tentoonstellingen van Kassel waar hij in 1968, 1972 en 1974 respectievelijk vertegenwoordigd was op Dokumenta IV, V en VI. In 1972 en 1976 was hij genodigd voor de Biënnale van Venetië. Hij creëerde overdimensionale inpak projecten voor gebouwen, wolkenkrabbers en landschappen. Enkele van zijn befaamdste groteschaal-projecten waren ‘Valley Curtain’ in Rifle, Colorado in 1972 en in 1976 ‘Running Fence’ in Californië. In 1977 deed zijn tentoonstelling ‘Christo – The Running Fence’ in Rotterdam, Bonn, Hannover, Humblebaek, Höviken, Zurich, Brussel en Grenoble aan.

Alsof ze voorbestemd waren hun leven te delen, werden Christo en Jeanne-Claude op dezelfde dag geboren : 13 juni 1935. Christo als Christo Javacheff, stammend uit een familie van Bulgaarse industriëlen. Diezelfde dag en in hetzelfde jaar werd in Cassablanca bij een Franse militaire familie Jeanne-Claude de Guillebon geboren. Jeanne-Claude groeide op in Frankrijk en Zwitserland, ze behaalde in 1952 het baccalaureaat voor Latijn en Filosofie aan de universiteit van Tunis.
Christo en Jeanne-Claude maakten in 1958 kennis te Parijs en hun eerste concept was… een zoon, Cyril, geboren in 1960 en thans een gelauwerd en vaak gepubliceerd dichter.
In 1961 installeerde het koppel hun eerste ‘tijdelijke kunstwerken’, alsook hun eerste gedeelde creatie ‘Project for the Wrapping of a Public Building’.

In 1971 startte Christo samen met Jeanne-Claude het project ‘Wrapped Reichstag’.
Na een lange administratieve en ethisch-politieke weg kon het project doorgaan en werd het in 1995 onder ruime, enthousiaste belangstelling onthuld.
In 1980 nam Christo deel aan de tentoonstelling ‘Mein KölnerDom’ tergelegenheid van de 100e verjaardag van de kathedraal.
In 1983 realiseerden Christo & Jeanne-Claude het concept ‘Surrounded Islands’ : elf eilanden in de baai van Biscayne, vlak bij Miami in de staat Florida, werden omcirkeld met brede vlottende banden gemaakt uit roze polipropyleenweefsel.

Na een jarenlange ‘maskerade’ met Christo als de kunstenaar en Jeanne-Claude als manager, outte het echtpaar zich uiteindelijk als kunstenaarskoppel en veranderden ze de signatuur van al hun kunstwerken in ‘Christo & Jeanne-Claude’.
Bij de vraag waarom, repliceert Jeanne-Claude: “dat was wat we in de beginperiode wilden. We waren toen nog niet zo oud en wijs als vandaag het geval is. We hadden toen het lef niet om de waarheid te verkondigen. Toen was het al moeilijk genoeg voor één Bulgaarse vluchteling om aanvaard te worden, voor twee zou het nog moeilijker geweest zijn”.

Na 35 jaar in de publieke belangstelling wegen deze ooit als controversieel bestempelde kunstenaars evenzeer op het artistieke landschap als hun talloze omvangrijke ‘tijdelijke’ projecten die de kunstwereld hebben veroverd.

De ‘Wrapped Reichstag’, die in 1995 na 25 jaar eindelijk mocht verwezenlijkt worden, is nu al legendarisch, maar daarnaast verwezenlijkte het paar nog een hele reeks andere monumentale projecten.
Zo is er hun ‘Iron Curtain, Wall of Oil Barrels’ die in 1962 de Parijse rue Visconti ‘versperde’.
In 1966 pakten ze dan weer uit met een kolossale luchtverpakking met als titel ’42,390 Cubic Feet Package’ in het Walker Art Center in Minneapolis en in 1967 pakten ze de ‘Berner Kunsthalle’ succesvol in. Het ‘Wrapped Museum of Contemporary Art in Chicago dateert dan weer van 1969, hetzelfde jaar als ‘Wrapped Coast, Little Bay, One Million Square Feet’ in het Australische Sydney. ‘Valley Curtain, Grand Hogback, Rifle, Colorado’, een landschapsinstallatie in de Rocky Mountains met een 12.780 vierkante meter groot ‘gordijn’ uit nylon polyamide weefsel en 49.895 kilogram staalkabel, werd verwezenlijkt in 1972. In de‘Running Fence’ uit 1976 in de counties Sonoma en Marin, met een hoogte van 5,5 meter en een lengte van 40 kilometer, werden 200.000 vierkante meter nylonweefsel, 145 kilometer staalkabel en 2.050 stalen palen verwerkt.
De grillige, onmetelijke oppervlakte van ‘Surrounded Islands, Biscayne Bay, Greater Miami, Florida’ werd voltooid in 1983 met 603.850 vierkante meter roze polipropyleen weefsel.
In 1985 was het de beurt aan ‘The Pont Neuf Wrapped, Paris’ en in 1991 ‘The Umbrellas, joint project for Japan and the USA’, een installatie met 1.350 blauwe parasols in Ibaraki, Japan, gelijktijdig geplaatst met 1.760 gele exemplaren in Californië.