Alfred Joseph Hitchcock (Londen, 13 augustus 1899 – 29 april 1980) was een Brits filmregisseur.

Al op jonge leeftijd was de excentrieke Hitchcock geïnteresseerd in fotografie. Zijn eerste werkzaamheden in de filmwereld betroffen het ontwerpen van titels voor stomme films. In 1925 werd hij eigenlijk per ongeluk regisseur.

In Hitchcocks films spelen vaak onschuldige personen een rol, die verwikkeld raken in omstandigheden waar ze geen invloed op hebben. Veel van zijn films hebben een voor zijn tijd hoog spanningsgehalte, zoals The Birds en Psycho. Zijn plots zijn intelligent. Niet voor niets werd hij de master of suspense (meester van de opgebouwde spanning) genoemd. Zijn verhalen zijn fantasierijk en vermengd met mysterie en misdaad. Hij gaf de thriller een heel nieuwe dimensie en inspireerde daarmee vele vakgenoten.

Niet iedereen kon Hitchcock overigens waarderen. Vanwege zijn wel heel erg Britse humor, zijn excentrieke trekjes en zijn manier van werken lag hij niet bij iedereen in het filmvak even goed.

Kenmerkend voor de manier van werken van Hitchcock is bijvoorbeeld dat hij er niet van hield om opnames op locatie te maken. Hij liet zo veel mogelijk sets in de studio bouwen. In sommige van zijn films is duidelijk te zien dat een decor niet echt is. Een extreem voorbeeld daarvan is de haven achter de straat (plus een deel van de straat) in Marnie (1958), waaraan zeer duidelijk te zien is dat dit een geschilderd decor is. Hitchcock vond echter dat het "net kon" en weigerde de scènes waarin dit decor voorkomt op locatie over te maken.

Wel gebruikte hij graag zeer grote decors voor de slotscènes van zijn films (het Vrijheidsbeeld, Mount Rushmore, de Royal Albert Hall etc.). Toch zijn ook die gedeelten grotendeels in de studio opgenomen, en zijn er op locatie slechts een paar overzichtshots opgenomen.

Een van de grootste sets die voor Hitchcock gebouwd werd is die voor de film Rear Window (1954). De hele binnenplaats die het decor voor deze film vormt werd in een studio gebouwd.

Hitchcock wilde in al zijn films even zelf in beeld verschijnen. Het is voor de liefhebbers van zijn films een sport geworden om te proberen hem in zijn korte verschijningen te herkennen.

Ook is bekend dat Hitchcock graag experimenteerde met bijzondere technieken. Voorbeelden hiervan zijn:

De film Rope (1948)moest de indruk wekken dat de complete speelfilm in slechts een enkele opname in een maal gedraaid werd, alsof men naar een continue toneelstuk keek. Dus zonder lassen of tijdsoverbruggingen in de montage. In het oorspronkelijke toneelstuk waarop de film gebaseerd is, vormde het "live" verstrijken van de tijd en het ondergaan van de zon een belangrijk bestandsdeel. Hitchcock wilde dit mooie effect niet verloren laten gaan, maar is het niet ironisch dat juist een virtuoos in het knippen en plakken van verschillende hoeken om tot een gecompliceerde totaalervaring op film te komen, de indruk van een gefilmd toneelstuk wou creëren? Tot overmaat van ramp was dit streven toentertijd technisch niet eens mogelijk, omdat men op filmrollen niet langer dan 10 minuten kon filmen. Hitch moest alles dus in "takes" van 10 minuten draaien, erop lettend dat de beeldovergangen zo vloeiend mogelijk waren. Bijvoorbeeld: als de zwarte jas van de acteur die dicht op de cameralens afliep het beeld volledig verduisterde, was daar het ideale moment om te snijden. Overigens was dit ook nog eens Hitchcock’s allereerste film in kleur, wat alles nog lastiger maakte, omdat de speciale kleurencamera’s uit die tijd enorm groot en loodzwaar waren en onvoorstelbaar veel meer licht nodig hadden dan zwart-witfilm. Achteraf noemde Hitchcock deze uitdagende werkwijze: interessant, maar volstrekt onlogisch en nutteloos!
De film Dial M for Murder (1954), die oorspronkelijk tegen Hitchcocks zin in 3D werd opgenomen. Bezoekers moesten een brilletje dragen om het 3D effect te kunnen zien. In veel landen is echter alleen de "genormaliseerde" versie uitgebracht.
Héroïnes van Hitchcock zijn meestal blond aantrekkelijk die, op het eerste gezicht, volkomen achtenswaardig schijnen, maar die, in situaties van gevaar of hartstocht, op veel meer dierlijke wijze reageren, en zelfs misdadig: Madeleine Carroll, Joan Fontaine, Ingrid Bergman, Grace Kelly, Janet Leigh, Tippi Hedren, Claude Jade, Barbara Harris.




Films

Stomme films
The Pleasure Garden (1927)
The Mountain Eagle (1927)
The Lodger: A Story of the London Fog (1927)
Downhill (1927)
Easy Virtue (1927), gebaseerd op een toneelstuk van Noel Coward
The Ring (1927), deze film wordt vaak gezien als Hitchcocks beste stomme film
The Farmer’s Wife (1928)
Champagne (1928)
The Manxman (1928)

Overige films
Blackmail (1929)
Juno and the Peacock (1930)
Murder! (1930)
Elstree Calling (1930), samen met Adrian Brunel, Andre Charlot, Jack Hulbert and Paul Murray
The Skin Game (1931)
Number Seventeen (1932)
Rich and Strange (1932)
Waltzes from Vienna (1933)
The Man Who Knew Too Much (1934)
The 39 Steps (1935)
Secret Agent (1936)
Sabotage (1936)
Young and Innocent (1938)
The Lady Vanishes (1938)
Jamaica Inn (1939), met Charles Laughton
Rebecca (1940), hiermee won Hitchcock de Academy Award for Best Picture
Foreign Correspondent (1940)
Mr and Mrs Smith (1941), geschreven door Norman Krasna
Suspicion (1941)
Saboteur (1942)
Shadow of a Doubt (1943)
Lifeboat (1944), hierin speelde Tallulah Bankhead haar bekendste rol
Aventure Malgache (1944), Franstalige korte film gemaakt voor het British Ministry of Information
Bon Yoyage (1944), korte Franstalige propagandafilm
Spellbound (1945)
Notorious (1946)
The Paradine Case (1947)
Rope (1948)
Under Capricorn (1949)
Stage Fright (1950)
Strangers on a Train (1951)
I Confess (1953)
Dial M for Murder (1954)
Rear Window (1954)
To Catch a Thief (1955)
The Trouble With Harry (1955)
The Man Who Knew Too Much (1956), remake van de gelijknamige film uit 1934
The Wrong Man (1956)
Vertigo (1958)
North By Northwest (1959)
Psycho (1960)
The Birds (1963)
Marnie (1964)
Torn Curtain (1966)
Topaz (1969
Frenzy (1972)
Family Plot (1976)