Frank William Brangwyn (Brugge, België 12 mei 1867 – Sussex, 11 juni 1956) was een Anglo-Welsh kunstenaar, schilder, aquarellist, graveur, illustrator en vormgever.

Hij werd geboren in Brugge, waarheen zijn vader was verhuisd na het winnen van een wedstrijd georganiseerd door het Belgische Gilde van St. Thomas en St. Lucas. In 1874 verhuisde het gezin terug naar het Verenigd Koninkrijk. Brangwyn trouwde met Lucy Ray in 1896. Zij overleed kinderloos in 1924. Hij huurde Temple Lodge, Queen Street 51, in Hammersmith van 1900 tot 1937/38 en kocht Jointure, in Ditchling, Sussex in 1918. Hij werd geridderd in 1941. Hij overleed op 11 juni 1956 in zijn huis in Sussex. Frank Brangwyn ontving een artistieke opleiding, waarschijnlijk van zijn vader, en later van Arthur Heygate Mackmurdo en in de ateliers van William Morris, maar hij was grotendeels een autodidact zonder echt kunstonderwijs. Toen, op de leeftijd van zeventien, een van zijn schilderijen werd getoond op de Royal Academy Summer Exhibition, werd hij gesterkt in zijn overtuiging om een artiest te worden.

Aanvankelijk schilderde hij traditionele onderwerpen over de zee en het leven op de zee. Zijn doek, Funeral At Sea (1890) won een medaille van de derde klasse op de Salon van Parijs 1891. Het beperkte palet in dit schilderij is een typisch voorbeeld van zijn Newlyn periode.

In de 19e eeuw was het Oriëntalisme uitgegroeid tot een aantrekkelijk thema voor vele schilders. Al spoedig werd Brangwyn aangetrokken door het licht en de heldere kleuren van deze zuidelijke landen. Hij reisde naar Istanboel en de Zwarte Zee, door te werken als een knecht voor zijn passage. Hij maakte vele schilderijen en tekeningen, met name in Spanje, Marokko, Egypte en Turkije. Dit resulteerde in een aanzienlijke verandering van zijn manier van werken. Hij reisde verder in verschillende delen van Afrika en ook Zuid-Afrika .

Brangwyn is het meest bekend door de British Panels (1925 - 1932), 16 zeer grote werken met een totale oppervlakte van 280 vierkante meter, oorspronkelijk bestemd voor de Koninklijke Galerij bij het House of Lords in Westminster, maar ze werden geweigerd omdat ze te kleurrijk en te levendig voor de locatie waren. Ze zijn nu gehuisvest in Swansea in de Brangwyn Hall (Welsh: Neuadd y Brangwyn) dat is een concertzaal die vernoemd is naar Brangwyn. Hij werd ook gekozen voor het versieren van de 1e klas eetzaal van Canadian Pacific liner, RMS Empress of Britain (1930-1931).

In 1936 presenteerde Brangwyn in Brugge meer dan 400 werken, die nu in het museum Arentshuis zijn ondergebracht. In ruil daarvoor maakte de koning van België, Brangwyn Grootofficier in de Orde van Leopold II en Brugge maakte hem Citoyen d'Honneur de Bruges (pas de derde keer dat die prijs werd uitgereikt).

Hoewel Brangwyn meer dan 80 ontwerpen voor affiches produceerde tijdens de Eerste Wereldoorlog, was hij niet echt een oorlogs-kunstenaar. Zijn affiche van een Tommy die met een bajonet een vijandelijke soldaat aanvalt, veroorzaakte een strafbaar feit in zowel Groot-Brittannië als in Duitsland. Brangwyn was een artistiek manusje van alles. Naast schilderijen en tekeningen, maakte hij ontwerpen voor glas in lood, meubels, keramiek, glaswerk, gebouwen en interieurs, hij was lithograaf en houtsnijder en illustrator van boeken. In 1952 schatte Clifford Musgrave dat Brangwyn meer dan 12.000 werken geproduceerd had.