Elger Esser, geboren in Stuttgart in 1967, groeide op in Rome en studeerde aan de kunstacademie Düsseldorf. Zijn werk is internationaal tentoongesteld, onder meer in New York, Rome, Paris, Madrid, Hamburg, Keulen, Düsseldorf, München en bevindt zich in belangrijke museale collecties waaronder in Nederland het Rijksmuseum en het Stedelijk Museum in Amsterdam.

Esser groeide op in Rome en studeerde aan de kunstacademie van Düsseldorf waar hij les kreeg van de bijzonder invloedrijke Duitse fotografen Bernd en Hilla Becher. In tegenstelling tot de emotieloze, zakelijke benadering van zijn leermeesters heeft Esser een voorkeur voor landschapsfotografie waarin persoonlijke waarneming en subjectiviteit een grote rol spelen. Net als in de schilderkunst, koppelt Esser het onderwerp los van tijd en plaats en creëert in plaats daarvan een krachtig tijdloos en atmosferisch beeld. In zijn onsentimentele afbeeldingen zet Esser stille en onopvallende locaties neer die hij daarmee redt van de vergetelheid.

Vanuit de interesse in herinneringen, vergeten tijd en tijdloosheid wekt het geen verbazing dat Esser een enorme verzameling vroeg 20e eeuwse ansichtkaarten heeft, voornamelijk van de Bretonse en Normandische kust, die hij gebruikt voor zijn werk. In het begin van de 20e eeuw was er een ontzagwekkende verscheidenheid aan postkaartonderwerpen. De meest gewone marktplaatsen en ongewone evenementen als gestrande walvissen of scheepswrakken, werden het waard bevonden om een afbeelding van te maken. In Essers oeuvre spelen ansichtkaarten ook de rol van schakel tussen zijn landschapsfotografie en zijn meest recente heliogravures. Hij selecteert een sectie uit een postkaart en vergroot het zodat de korrel of ruis duidelijk zichtbaar wordt. Vervolgens kleurt hij de vergrootte secties in en slaagt er daarbij in om het onderwerp te vervreemden. Het oog dwaalt tussen nabijheid en afstand.