Zijn mooiste rollen speelde de Oostenrijkse acteur Helmut Berger voor de Italiaanse cineast Luchino Visconti: in 1969 als decadente zoon van een industrieel in nazi-Duitsland in The Damned en in 1973 als de waanzinnige koning van Beieren, in Ludwig. Acteur en regisseur vormden ook buiten de film een bijzonder paar: de puissant rijke communist Visconti verwende Berger met maatpakken en Rolls Royces. Visconti herkende in deze zoon van een restauranthouder uit Salzburg een opvolger van Alain Delon. Hij ontdekte hem in Rome en gaf hem een bijrol in De heksen (1966). Hij stuurde hem naar Londen voor acteer- en spraaklessen voor hij klaar was voor The Damned. Begin jaren zeventig speelde Berger in nog een aantal grote films van Europese regisseurs, waaronder De tuin van de Finzi-Contini’s (1971) van Vittorio de Sica en The Romantic Englishwoman (1975) van Joseph Losey. Voor veel rollen moest Berger het hebben van een contrast tussen schoon- en wreedheid, van de voor velen verrukkelijke verbazing dat zoiets moois zoveel pijn kan doen. Berger was een zeer geschikte vertolker van Oscar Wildes zoete nachtmerrie Dorian Gray, die hij ook speelde in een Italiaanse horrorversie. Na de dood van Visconti in 1976 leek Berger alleen nog maar in films te spelen om zijn verslaving aan drugs, mooie mannen en mooie vrouwen te kunnen betalen. In 1981 nam hij een rol aan in de Amerikaanse televisieserie Dynasty, waarvoor hij 20.000 dollar per aflevering kreeg. "Ik huilde op weg naar de set, ik lachte op weg naar de bank", zei Berger later. Toch was het zijn rol als graaf Peter de Vilbis in Dynasty die zoveel indruk maakte op de Nederlandse filmmaakster Miriam Kruishoop dat ze hem meer dan twintig jaar later vroeg voor de hoofdrol in Unter den Palmen, haar tweede speelfilm. Kennelijk bleef de magie van Bergers blonde lokken, blauwe ogen, hoge jukbeenderen en weke mond ook in een Amerikaanse soap zijn werk doen.

Helmut Steinberger (Bad Ischl, Oostenrijk, 29 mei 1942) leefde een leven waar maar weinigen de zwier en het uithoudingsvermogen voor zullen hebben. Ouder wordend restte hem weinig dan er over te vertellen in vaak gênant openhartige talkshows op de Duitstalige televisie. Beroemd is bijvoorbeeld zijn verhaal over een bal thuis bij de Grimaldi’s in Monaco, waar Berger in een witte smoking overvallen werd door de laxerende werking van cocaïne. Prinses Caroline’s verzoek om te dansen moest de acteur afslaan; hij bleef zitten tot de laatste gast vertrokken was. De anekdote staat ook in Bergers anderhalf jaar geleden verschenen biografie Ich.Bergers voornaamste werk in de jaren negentig bestond uit een bijrol in Coppola’s Godfather III, een reprise van zijn vertolking van de Beierse koning in Ludwig 1881, en Unter den Palmen van Miriam Kruishoop. Berger schijnt zich op de set en tijdens interviews nog steeds als een diva te gedragen. Na de vertoning van Unter den Palmen als openingsfilm van het Nederlands Film Festival in Utrecht nam Berger koket het applaus in ontvangst. De mooiste man van het witte doek streek zijn rimpels weg.